آدمک های ظاهر نما

میروم با اشک و آه و ناله ها
میطپم من از هجوم درد ها
آخر اینجا هم برایم جا نبود...
هیچکس صادق به مثل ما نبود
در پس هر چهره ای بود چهره ها
هیچکس چون من نبود در هیچ جا

آهای! آدمک های ظاهر نما!
خسته ام از قوم و خویش و از شما!