یادگار

در اوج بی نیازی تنها نیاز من باش
ای آشنا چه بودی دایم قرار من باش
در جاده های پرپیچ در شب بی ستاره
هر سو اگر روم من فانوس راه من باش
در لحظه ای جدای آنگاه که پرگشودم
ای همره ثانیه ها همدم آه من باش
درین دنیا پناهی حتی نیمی نگاهی
در آخرت عزیزم تو همصدای من باش
در لحظات غربت حتی اگر نبودم
ای نازنین دلها تو یادگار من باش
چونکه ربودی ز من دل شکسته ام را
تا هستم و تا هستی تو تکیه گاه من باش